HANS ZIMMER
Ahoy, Rotterdam
12 juni 2023

De poten van de bühne tijdens de recente tournee van het filmmuziekfenomeen moeten welhaast van extra stevig materiaal zijn. In de gauwigheid telden we ruim 35 man én vrouw op het podium tijdens de Europese doortocht van de muzikale koning van Hollywood. Groots en bombastisch was het dus tijdens de drie optredens in ons land waarvan we laatste in Rotterdam bezochten. De opening was nog klein met een slechts een zangeres en trommelspeler voor het gordijn. Maar al snel staat het podium vol met letterlijk een wereldband waar gendergelijkheid telt. De virtuoze muzikanten uit de entourage van Hans Zimmer zijn uit alle windstreken van de aarde afkomstig. Speciale vermelding voor het orkest uit Odessa; het geel en blauw van de vlag van de Oekraïne was prominent aanwezig vooraf en aan het eind van de show van ruim twee uur en drie kwartier. Overdonderend licht en geluid bij de vertolking van de score van Wonder Woman bedwelmt de toeschouwers. De spotlight volledig op de gepassioneerde Tina Guo op elektrische cello. We zien dansers en live close-ups op het grote videoscherm boven het podium. Klein en bescheiden qua lengte is daar dan de hoofdpersoon die in tamelijke lange verhalen al zijn muzikale kompanen de credits geeft. De praatjes van Zimmer lijken geregeld puur en niet gerepeteerd hetgeen bijdraagt aan de losse, ontspannen sfeer tussen alle muzikale hoogstandjes door. Zo is de Gladiator-suite de emotionele apotheose voor de pauze. De aanwezigheid van Lisa Gerrard (Dead Can Dance) en vooral haar stem zorgt voor rechtstaande haartjes op de armen. Uitsmijter voor de break zijn de bombastische melodielijnen van Pirates Of The Caribbean. Voor het thema van Top Gun Maverick zien we Zimmer in een kek leren jasje achter een keyboard voor een grote modulaire synth. De gitaarpartijen zijn vandaag niet voor Guthrie Govan van The Aristocrats die vaak meedoet met de shows van Hans Zimmer. Vervangers Skye Emanuel en Nile Marr (zoon van Johnny Marr van The Smiths) kwijten zich evenwel bekwaam van deze taak. Vervolgens het puur klassieke van The Last Samuari gevolgd door het duistere, elektronische en heavy rockende Dark Knight. Ondertussen hebben we dansers op de tribune gezien, een trapeze-act hoog boven het podium en Zimmer die zelf met een gitaar door de zaal wandelt. Meer dan geslaagde acties om de zaal onderdeel te laten zijn van de show en het publiek niet alleen als het ware naar een ‘film' op het grote vlak in de zaal te laten kijken. De swingende Lion King is de opmaat naar de finale, maar niet voordat Hans in zijn sympathieke en laidback manier van musiceren en presenteren nog een babbel maakt met een zwangere mevrouw op de eerste rij. Het indrukwekkende Time van de Inception-soundtrack wordt opgedragen aan de ongeboren baby. Wederom zo'n detail waarmee je een overdonderende larger than life-show toch warm en toegankelijk houdt. Het spektakel komt volgend voorjaar met nieuw gearrangeerde stukken volgend voorjaar weer naar Europa. Alleen is Zimmer er dan in persoon niet bij. Juist die rol van de componist als ietwat koddige spreekstalmeester maakte deze indrukwekkend show helemaal af.

Tekst: Robbert Schuller
Fotografie: Bert Treep

Naar het overzicht van de reviews.