CRUISE TO THE EDGE 2022 DEEL 1:

Pre-party 01-05-'22

Na ruim twee jaar Covid ellende was het dan eindelijk zover. De van maart 2000 uitgestelde Cruise To The Edge kon daadwerkelijk doorgaan! De line up was in de loop der tijd nogal dramatisch veranderd en voor mij als liefhebber van oude prog helaas niet ten gunste. Namen als Steve Hackett, Pendragon, Glass Hammer, Steve Hillage met Gong, King's X, Headspace, Stick Men, IO Earth en Enchant verdwenen, en daarvoor in de plaats kwamen voor mij minder interessante namen terug: The Zappa Band, Jane Getter en Jakko Jakszyk. Enige leuke vervanger voor ons was Nektar. Uiteraard vonden wij ook een Cruise To The Edge zonder YES een vreemde combinatie. De Pre-party op 1 mei 's avonds bleek tot onze stomme verbazing al heel snel uitgeboekt maar dankzij een niet ingewisseld ticket en medelijden van een staflid kwamen wij allebei toch binnen. In het volle Convention Center bij het Radisson at the Port hotel traden als eerste artiesten op Tyson Leslie en Will Doughty, twee uitstekende sessiemuzikanten (en meer) die van allerlei prog-gerelateerde covers speelden. Vervolgens een heuse band die ook als zodanig op de Cruise zelf zou spelen: Alan Hewitt & One Nation. Een band die originele, wat stevige prog speelde en hoewel de groep genoemd is naar de toetsenist, was het gitarist Duffy King die met zijn zang en gitaarspel de show stal. De hoofdact van de avond was een ‘supergroep': ProgJect. Een formatie op poten gezet door drummer Jonathan Mover, die na een last minute invalbeurt bij The Musical Box de smaak van prog weer te pakken kreeg en vervolgens een aantal topmuzikanten wist te strikken: Michael Sadler (Saga, zang, toetsen, bas), Matt Dorsey (ex-Sound of Contact, Dave Kerzner: bas, baspedalen), Mike Keneally (onder meer ex-Zappa, ex-Vai: zang, gitaar) en Ryo Okumoto (onder anderen Spock's Beard, toetsen). Deze mannen hadden net een tournee achter de rug in de States en dit was voor hen een extraatje. Initiatiefnemer Mover stak zijn liefde voor Bill Bruford niet onder stoelen of banken! De routiniers speelden met name qua instrumentale deel voortreffelijke covers uit het rijke oeuvre van Genesis, Yes, Pink Floyd, EL&P, King Crimson, Gentle Giant en Bill Bruford. Dit gezegd hebbende klonk het toch wat onwennig om Sadler en Keneally nummers van deze prog legendes te horen zingen, maar al met al was het een zeer plezierige avond.

Tekst en fotografie: Menno von Brucken Fock

Naar het overzicht van de reviews.