Dag 5: 6 mei 2022 de laatste dag en tevens de mogelijkheid om het schip te verlaten want de laatste stop voor de reis terug was CocoCay (Bahamas). Door een onverwacht optredend medisch probleem bij ondergetekende kwam ons plan om naar Protocol in de grote zaal te gaan te vervallen en was ons eerste concert opnieuw de Martin Barre Band op het Pool deck om half drie. In de brandende zon en met weinig wind was het echt afzien voor de bandleden want het was snikheet. Wederom veel Tull nummers maar wel een andere set list dan bij de vorige show. Omdat Haken in de grote zaal zou spelen om 15.30 uur konden we niet het hele concert volgen want we wilden weer graag vooraan zitten bij de Engelse prog-metal formatie. Na de ontvangst van ‘flikkerende brilletjes' daalde er een lawine van geluid over ons neer en behoudens een stukje Owner Of A Lonely Heart en het prachtige op Gentle Giant muziek geïnspireerde Cockroach King was het voor onze smaak erg zware kost die de heren brachten. Gezien de enthousiaste reacties van het publiek kreeg Haken echter loon naar werken en kwalitatief was de band ook buitengewoon goed op dreef. Een toegift zat er ook hier niet in. Qua tijdschema lukte het maar net om ook vooraan te zitten bij de Pattern Seeking Animals die om 17.30 in Studio B optraden. Ted Leonard bleek behalve bij Spock's Beard eveneens in dit gezelschap een uitstekende frontman te zijn en daarnaast tevens een heel behoorlijke gitarist. In plaats van met bandlid en belangrijkste componist John Boegehold werd het drietal Leonard, Meros en Keegan nu aangevuld met Dennis Atlas op toetsen en Walter Ino (toetsen, gitaar). Hoewel Dennis Atlas zich meer als een hard rock muzikant profileerde was de show meer dan de moeite waard. Natuurlijk werd de nadruk gelegd op het materiaal van het laatste album Only Passing Through. Deze live band speelde kwalitatief hoogstaande prog zoals liefhebbers als wij deze graag zouden willen horen.
Even een pitstop in een van de vele eetgelegenheden en dan om 20.00 uur naar Saga op het Pool deck. Wederom een flitsende maar herkenbare show met heerlijke nummers uit de oude doos. De gitaar van Crichton klonk nu nog beter, Sadler zong wederom fantastisch en het niet tijdens de vorige show gespeelde Don't Be Late kwam nu wel aan bod. Helaas werd nu opeens het tijdschema wel strak gehanteerd en Saga mocht tot ons verdriet geen extra toegift spelen. Dat hadden de heren namelijk best willen doen want krap 5 kwartier spelen is toch niet een echt loodzware opgave, zeker niet in dit zeer aangename vroege avondweer. Dan maar snel naar beneden waar Dave Kerzner met zijn all star band in Studio B speelde. Naast Matt Dorsey (ProgJect) waren er meer oude bekenden zoals Nick D'Virgilio (ex- Psock's Beard) op drums, Billy Sherwood (Yes) op bas, Durga McBroom (zang) en Fernando Perdomo op gitaar. Evenals bij Lifesigns was de muziek van Kerzner (compleet met al zijn wonderbaarlijke samples) het ‘net niet' voor ons, hoe goed er ook gespeeld werd. De zang van Kerzner vonden wij erg vlak en wat monotoon en zijn muziek klonk wel erg herkenbaar met dat onbehaaglijke ‘déjà vu' gevoel. De afsluitende show van deze cruise was voor ons het tweede concert van de Flower Kings. Gelukkig was Roine Stolt zo ver hersteld dat hij nu gewoon kon staan maar de zang bleef een probleem en werd wederom -zij het nu gedeeltelijk- overgenomen door Hasse Fröberg. Dichtbij de muzikanten zittende was nu goed te zien (en te horen) dat Stolt zijn broer Michael op bas echt een niveau tekort schoot ten opzichte van de momenteel bij Steve Hackett spelende Jonas Reingold. Voeg daarbij een nummer dat afgebroken en opnieuw ingezet moest worden omdat een en ander niet klopte en dan luidt de conclusie dat The Flower Kings zonder een optimaal in conditie zijnde Roine Stolt en in deze bezetting toch niet het niveau van weleer kon evenaren.

Uit diverse reacties was te horen dat andere liefhebbers de line up van deze cruise geweldig vonden, wij vonden het aantal ‘zuivere' prog-acts echter onder de maat en mede door al die technische problemen, lange tijden staan en uitlopende schema's was voor ons de conclusie dat ondanks het geweldig hoge culinaire niveau en de uitstekende service van het personeel deze cruise muzikaal gezien niet aan onze verwachtingen heeft beantwoord. Jon Kirkman kondigde een volgende editie aan, maar die zal zeer waarschijnlijk plaatsvinden zonder deze twee Nederlanders aan boord.

Tekst & fotografie: Menno von Brucken Fock

Naar het overzicht van de reviews.