MARILLION & DILEMMA
17 maart 2023, Port Zélande, Ouddorp

Als je óók het podium op mag tijdens het jaarlijkse Marillion Weekend pak je dat met beide handen aan natuurlijk. En...de Nederlandse band Dilemma kreeg de handen van een paar duizend luisteraars flink op elkaar naarmate het gedreven concert vorderde. Een song als Aether is melodisch dan ook ijzersterk. Dat klonk na de popsong All That Matters en het gevarieerde The Space Between The Waves. De formatie heeft met de nieuwe frontman Wudstik enorm aan kracht en uitstraling gewonnen, dat moge duidelijk zijn. Wát een stem heeft die man! Dit werd nogmaals duidelijk in de expressieve track Openly. De nieuwe bassist Kristoffer Gildenlow is inmiddels een fenomeen in de progwereld, hoewel het hoge volume van zijn instrument de totale sound domineerde. Het was de enige smet op een daverend optreden. Een slimme zet deed Dilemma door Goodbye Cruel World van het debuutalbum Imbroccata te spelen, omdat fans van het oude Marillion de fraaie synthesizerriedeltjes van Robin Z uiteraard als zoete koek slikken. Na Intervals, Amsterdam en Prodigal Son klonk tot slot nog de epic The Inner Darkness, waarin Collin Leijenaar en Paul Crezee konden excelleren met dynamische drumpartijen en schitterende gitaarsolo's. Vijf jaar na het album Random Acts Of Liberation is het hoog tijd voor een nieuwe plaat, waar intussen hard aan wordt gewerkt.
Met deze geweldige opwarmer kwam Marillion in een gespreid bedje. Steve Hogarth hoefde maar voorzichtig zijn hand iets omhoog te doen en het publiek danste naar zijn pijpen. Maar goed, de band speelde - in positieve zin - natuurlijk in het hol van leeuw, met diehardfans uit de hele wereld. Omdat het nieuwe album An Hour Before It's Dark een avond later integraal klonk, werd op vrijdag flink geput uit het voorlaatste FEAR, met de lange stukken Eldorado en The Leavers. Het nummer Fantastic Place bezit een paradijselijke melodie met een welhaast helende en ontroerende werking voor getormenteerde zielen. Altijd goed, net als This Train Is My Life, een melancholische track van Happiness Is The Road. Met maar liefst drie nummers van Holidays In Eden koos de band behoorlijk voor zeer toegankelijke songs: The Party, Dry Land en de fijne meezinger No One Can. Het album Clutching At Straws staat nog steeds te boek als een kanjer van een klassieker, terwijl Warm Wet Circles en aansluitend That Time Of The Night natuurlijk een fantastische keuze was! Kwaliteit ten top, waarbij H zijn fishy voorganger uit het verre verleden volledig deed vergeten. De charismatische entertainer stapte quasi-achteloos van het podium, alsof een toegift er niet meer inzat. Om even later af te sluiten met het juweeltje Three Minute Boy en een dampende uitvoering van This Strange Engine. Marillion bewees het weer: een concert van de Britten is áltijd top!

Tekst & foto's: Freek Wolff

Naar het overzicht van de reviews.