Progdreams

zaterdag 8 april 2023
Poppodium Boerderij, Zoetermeer

Tekst: Paul Rijkens
Foto's: Bert Treep

Progdreams was dit jaar toe aan de tiende editie. Van harte! Ook in 2023 was het vermaarde festival weer verdeeld over drie dagen. iO Pages was er zaterdag 8 april bij. De aftrap werd gedaan door For Absent Friends. We kennen onze landgenoten al ruim 30 jaar als makers van een aanstekelijke vorm van neoprog. Ze speelden dat ook nu weer met verve. Goede melodieën vind ik (ook) belangrijk in de progressieve rock en FAF komt daar in ruime mate mee. Dat deed men reeds in 1990 toen de eerste ep Illusions uit kwam en waar het gave Snow van werd gespeeld. Maar ook heden is dat nog het geval met een song als Disappear van het gelijknamige recente album. Halverwege kwam een stukje Genesis voorbij middels de toetsensolo uit The Cinema Show (leden van de band hebben ervaring met Genesis tributes). De rock van FAF was een contrast met de ingetogen muziek van Ebony Buckle. Op plaat doen de nummers van de Australische singer/songwriter en actrice wat droompop-achtig aan met weidse klanken, live was het alleen haar achter een piano plus een gitarist. Het was intiem en mooi om te horen. Daarbij was het gewaad dat ze droeg ook wel bijzonder te noemen. Het had de dochter van Rick Wakeman kunnen zijn... De ervaren musicus en zanger Anthony Kalugin uit Oekraïne maakt muziek met bands als Karfagen, Sunchild en Hoggwash alsmede soloplaten. Diens muziek is een sterke mix van prog met vleugjes meezingbare pop en jazz. Er wordt prima gespeeld. Zo is hij een uitstekende toetsenist. Soms bespeurde ik een lichte hint naar bands als The Flower Kings en Spock's Beard. Diens zang vind ik helaas iets minder. Er stonden twee prima zangeressen op het podium. Misschien kunnen die in de toekomst vaker worden ingezet als lead zangeressen. Over de connectie van zang met progressieve rock kunnen boeken worden geschreven. De Poolse band Millenium had met Lukasz Gall een uitstekende zanger in de gelederen. Hij is inmiddels vervangen door David Lewandowski. Hoewel hij een best goede stem heeft, vond ik hem wat problemen hebben met zijn houding op het podium. Zo zat hij constant aan een van zijn oordoppen. De muziek van Millenium is een toegankelijke vorm van neoprog met sterke melodielijnen en het sterke toetsenwerk van Ryszard Kramarski. De dag werd afgesloten door Solstice. Deze Britse band werd bekend in het begin van de jaren tachtig, de tijd dat de neoprog op kwam. Ze werden er dan ook soms mee vergeleken maar ik vind hun muziek meer folkrock. Het gitaarwerk van Andy Glass heeft wel neoprog-trekjes. De band heeft veel wisselingen in de bezetting gehad maar Glass is altijd de centrale persoon gebleven. Sinds enkele jaren heeft men met Jess Holland een nieuwe leadzangeres met een mooie stem en een enthousiaste presentatie. Er stonden vier dames op het podium met naast haar ook Ebony Buckle als achtergrondzangeres en folkvioliste Jenny Newman. De muziek van Solstice was avontuurlijk en veelzijdig. Er gebeurde ook het een en ander op het podium. Voordat dat op gang kwam, duurde het overigens wel even want er was een probleem met de gitaar van Glass. Het was een fraaie afsluiting van een prachtige dag. Helaas viel het aantal bezoekers wel wat tegen.

Naar het overzicht van de reviews.