Soen
Doornroosje, Nijmegen
4 oktober 2024

Herfst: tijd van regen die met bakken uit de lucht valt, zakdoeken die als herfstbladeren in vuilnisbakken dwarrelen en griep die je aan je huis gekluisterd houdt. Kortom, voor veel mensen reden te over om zich te koesteren in de stevige maar ook melancholische klanken van Soen. Na korte voorprogramma's van Oddland en van Trope betrad de band tien minuten eerder dan gepland het podium.
De formatie rond drummer Martin Lopez keerde vorig jaar na de relatief rustige albums Lotus (2019) en Imperial (2021) met Memorial terug naar de (metal-)roots en legde de lat qua composities qua complexiteit opnieuw een stukje hoger - wellicht zelfs iets té hoog, want vanaf het eerste nummer viel op hoe slecht Joel Ekelöf bij stem was. Misschien was het verkoudheidsvirus ook zijn deur niet voorbijgegaan, en onder het publiek werd openlijk de vrees uitgesproken dat het langdurige en intensieve toeren zijn tol weleens zou kunnen eisen.
De band speelde een geroutineerde set van oud en nieuw werk, maar de uitvoering liet soms wat te wensen over. Dat lag niet zozeer aan de band, meer aan het volume, dat tot onaangename hoogte werd opgeschroefd, en de zware bassen, die het geluid dof en gruizig maakten. Dat zijn nu juist zaken die je het liefst niet terughoort bij kwalitatief zo hoogstaande progmetal. De ware fan liet zich echter niet afschrikken en zong uit volle borst mee met het aanstekelijke Unbreakable. Het plezier was echter van korte duur. Na krap 75 minuten klonk met Antagonist en Violence de toegift. Veel te snel, al hebben Ekelöfs stembanden dat ongetwijfeld anders ervaren.

Tekst en foto: Martinka Zandijk - van Noorloos

Naar het overzicht van de reviews.