F*** Everyone And Run, toepasselijk afgekort tot F.E.A.R., handelt over
de macht van grote corporaties en de greep die wij als ‘gewone' mensen
over ons eigen leven dreigen te verliezen of inmiddels al verloren
hebben. Een actueel thema dat, net als bij Gaza van Sounds That Can't
Be Made (2012), op een treffende, geëngageerde manier tekstueel is
uitgewerkt door Steve Hogarth. F.E. A.R. opent akoestisch in melancholieke sferen, memorerend aan een tijd dat ‘alles beter was'.Maar al snel ontvouwt de vijfdelige El Dorado-suite zich via een welhaast Floydiaanse benadering met onder meer toetsen van The Gold, inclusief de eerste van veel (!) magistrale gitaarsolo's, tot een eigentijds protest.Het album heeft alle kenmerken van een monumentaal Marillion-album in zich en van een klassiek progressief conceptalbum. Het is bovendien een bevlogen album: emotioneel, avontuurlijk en met een enorme muzikale diepgang. De vertrouwde geluiden van Living In F.E. A.R. vormen daarna een logische brug naar de tweede van drie indrukwekkende epen, namelijk The Leavers, eveneens samengesteld uit vijf delen en iets breder en luchtiger van opzet. Via het meeslepende White Paper kom je vervolgens uit bij The New Kings.

In dit filmische vierluik horen we Marillion op de top van zijn kunnen,
subliem geproduceerd door Mike Hunter. Tomorrow's New Country
ten slotte, is het korte, maar treffende sluitstuk. Vol weemoed, maar
gelukkig ook met een boodschap van hoop. En zo blijkt F.E. A.R. Marillions meest intense album ooit. Een cd die je - als je er even goed voor gaat zitten - bij de strot grijpt en niet meer loslaat. Geen collectie van interessante, op zichzelf staande songs, maar een beladen muzikaal manifest met een onbetwiste hoofdrol voor een uitblinkende Steve Rothery. F***everyone and run ... maar ik blijf!

Edwin Ammerlaan

Lees het interview dat Edwin had met Steve Rothery n.a.v. F.E.A.R. in het oktober nummer van iO Pages (nr 138).

Losse nummers zijn te bestellen 

Naar het overzicht van de reviews.